random monolog

September 25, 2010

surat untuk manusia

maafkan aku kerana kejam
ini mmgnya diri aku
maafkan aku kerana x bisa menerang
ini bukan kemampuanku
maafkan aku bila aku tidak lagi bisa sayang
itu mmg hati aku..
maafkan aku bila aku sudah tidak kisah hati kamu
aku mmgnya jahanam
kamu sakit
apatah lagi aku
terima kasih krn izinkan aku terbang dr sangkarmu
aku sudah tidak bisa lagi mengikut semua kehendakmu
aku sudah tidak bisa lagi menjawab soalan2 cemburumu
aku sudah penat untuk ketawa dgn kelakar carikmu..
maafkan aku terus..
katalah apa saja..
aku cuma mahu begini
xperlu ada yang tanya kemana aku dgn siapa aku
penat..sumpah aku penat.

menyentuh cinta x pernah semudah yang aku sangka dulu dulu.
kejam..cinta buat aku lebih kejam.

No comments: